10 زن برجسته ای که چهره ارتش را تغییر دادند! (+عکس)
کمدین
معروف ایلیان بوسلیر این طور می گوید: "ما زنانی را در ارتش داریم؛ امّا
آنها ما را در خط مقدم قرار نمی دهند. آنها نمی دانند که اگر ما بتوانیم
بجنگیم، می توانیم بکُشیم. فکر کنم ما می توانیم. تمام کاری که باید انجام
دهیم، رفتن به پیش یک زن و گفتن این جمله می باشد: آیا دشمن را در آن منطقه
می بینی؟ آنها خواهند گفت: چقدر در آن لباس ها چاق به نظر می رسند".
برای دهه ها، زنان
اجازه ورود به ارتش را نداشتند. در گذشته، زنان باید خانه را حفظ می
کردند، نه آنکه در جنگ ها شرکت کرده و مبارزه می کردند. هرچند، زنان امروز
می توانند به شاخه نظای ارتش بپیوندند، امّا نه مجاز به کارهای سخت در
نیروی دریایی هستند و نه می توانند عازم خط مقدم گردند. با این وجود، امروز
20 درصد از ارتش ایالات متحده آمریکا را زنان تشکیل می دهند. اگرچه،
پیشرفت به سمت برابری بیشتر میان زنان و مردان در ارتش ایالات متحده آمریکا
در حال انجام است، امّا هنوز هم اختلافات زیادی وجود دارد. در ادامه به ده
زن برجسته ای اشاره خواهیم نمود که چهره ارتش را تغییر دادند.

10. ژاندارک



اگرچه او
به عنوان دختر دهقان در شرق فرانسه بزرگ شد، امّا امروز از او با نام
ژاندارک و به عنوان نماد قدرتی که زنان می توانند، حتّی در ارتش، داشته
باشند، شناخته می شود. با وجود این حقیقت که بسیاری در گذشته و حتّی
در دوران امروز، نسبت به موفقّیت زنان در حرفه نظامی، با دیده تردید می
نگرند. در طول جنگ صد ساله، ارتش فرانسه با رهبری ژاندارک، به پیروزی هایی
در چندین جنگ دست یافت. البتّه، ژاندارک مجبور شد تا زندگی مردانه را برای
خود برگزیند، که منجر شد تا او موهایش را کوتاه نموده و لباس مردانه بر تن
کند. در حالیکه بسیاری باور نداشتند که هدایت الهی از او خواست تا فرانسه
به پیروزی هایی دست یابد و سرزمین مادری را از بریتانیا پس بگیرد، امّا در
واقع این او بود که سبب موفقیت ارتش فرانسه شد.

در واقع، ژانداک توسط پادشاه چارلز ششم
فرستاده شد تا اورلئان را از محاصره نجات دهد، و توانست تنها در 9 روز به
این محاصره پایان دهد. او زمانی توانست این کار را انجام دهد که ژنرال ها
را متقاعد نموده و بر خودبینی طولانی مدّت آنها مُهر خاموشی زند.
ژاندارک
در آغاز بسیار موفق عمل کرد، و در چند جنگ بر علیه بورگاندیانز پیروز شد و
حتّی توانست به چینون رفته و با پادشاه صحبت نماید. با این وجود، ژاندارک
در 30 می سال 1430 دستگیر شد و به زندانی در روئین فرانسه فرستاده شد. جایی
که او محاکمه شد و حکم الحادش صادر گشت. در پایان او محکوم به اعدام با
سوزانده شدن در آتش شد. با این وجود، در ژوئن سال 1456، محاکمه دیگری برای
او ترتیب داده و او را شهید خواندند و لایق بهشت برین دانستند. امروز، او
یک قدیسه، قهرمان و "دوشیزه اورلئان" می باشد.
9. الیزابت سی. نیوکام



اگر همیشه دوست داشتند، زندگی مدرن فردی
چون ژاندارک را بخوانید، بهتر است سراغ الیزابت نیوکام بروید. زندگی این دو
دختر بسیار شبیه به یکدیگر است. در حالیکه هیچ روح الهی از او نخواسته بود
که به جنگ برود، در سپتامبر 1847، نیوکام مسیر خود را برای ورود به جنگ در
دژ نظامی لیوین وورث آغاز کرد، برای آنکه در جنگ میان آمریکایی ها- مکزیکی
ها شرکت کند. او نیز برای آنکه بتواند وارد جنگ شود، مانند ژاندارک، لباس
مردانه بر تن کرد.

نیوکام با موفقیت مثال زدنی به مبارزه با
آمریکایی های بومی در شهر داگ پرداخت، هرچند سرانجام ده ماه بعد مشخص شد که
او یک زن است. هنگامی که این حقیقت آشکار شد، او را عودت داده و اجازه
بازگشت به میدان مبارزه را ندادند.
در جولای 1848، از نیوکام به خاطر
رشادت های مثال زدنیش در جنگ تشکر کردند. با تصویب لایحه ای خاص در تاریخ
19 جولای 1848 در کنگره، زمینی 160 هکتاری به نیوکام بخشیده شد. علاوه بر
این زمین، به او حقوقی برابر با یک سرباز را که ده ماه در جنگ خدمت کرده
است، و همچنین سه ماه اضافی، پرداخت کردند. به دلیل فقدان اسناد دولتی در
این رابطه، اطلاعات زیادی درباره نیوکام وجود ندارد (عکس: شهر داگ،
کانزاس).
8. اوفا جانسون



اوفا
جانسون فرصتی را به دست آورد تا در تاریخ 12 آگوست سال 1918، تاریخ ساز
شود. هنگامی که وزیر نیروی دریایی به زنان اجازه داد تا وظایف دفتری داشته
باشند و به نیروی دریایی و تفنگدارانش خدمت برسانند. جانسون با
شنیدن این خبر، یک ثانیه را هم هدر نداد و روز بعد اسم او در لیست جای
گرفت. در طول جنگ جهانی اوّل، تنها 304 زن داوطلب دیگر وجود داشت.

بیشتر این زنان شغل هایی چون آشپزی،
نظافت، آموزش برای پرستار شدن و کار به عنوان منشی را بر عهده گرفتند. در
آن زمان، زنانی که داوطلب می شدند این عنوان را داشتند: "یک مرد را از
میدان نبرد دور کرده است". بسیاری از زنانی که در آن زمان این شغل ها را بر
عهده گرفته بودند، فرستادن سربازان بیشتر به فرانسه را مجاز می کردند.
اوفا
اوّلین زنی بود که داوطلب اعزام به جبهه های جنگ شد. او پیشاهنگ لیستی
18000 نفری از زنان بود که در طول جنگ جهانی اول در این لیست جای گرفتند.
در واقع، زنان نیمی از پرسنل پایگاه های مختلف در سراسر ایالات متحده
آمریکا را تشکیل می دادند. این تعداد بیش از تعداد سربازانی بود که برای
جنگ با ژاپنی ها به سواحل غرب فرستاده شدند.
7. لورتا والش



لورتا والش در 22 آوریل سال 1896 در فیلادلفیا به دنیا آمد و اوّلین زنی بود که وارد نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا شد.
در سال 1917، چند سال از جنگ جهانی اول گذشته بود و آلمان از قصد خود برای
استفاده مجدد از زیردریایی های خود برای جنگ بر علیه نیروهای متفقین، از
جمله کشتی هایی که با پرچم ایالات متحده آمریکا در آبها حرکت می کنند، خبر
داده بود. با اعلام این خبر، آلمانی ها به چهار کشتی آمریکایی ها حمله
نموده و 15 نفر را کشتند.

به همین دلیل، کشتی های تجاری آمریکا نیز
مسلح شده و به آنها دستور داده شد که اگر حمله ای بر علیه شان صورت گرفت،
از خود دفاع نمایند. این اتفاق سبب شد تا والش در 17 مارس سال 1917 در لیست
داوطلبان قرار گیرد. چند روز بعد، این دختر هجده ساله به اوّلین دفتردار
زن در نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا تبدیل شد. هنگامی که آتش بس اعلام
شد، والش را در رزرو افراد غیر فعّال قرار دادند، امّا هنوز هم کار خود را
به عنوان یک دفتردار انجام می داد.
اگرچه زنان از چند دهه قبل از والش
در نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا کار می کردند، او اوّلین زنی بود که
از حقوق و مزایایی برابر با مردان برخوردار بود. زنان داوطلب پیش از او
بیشتر به عنوان پرستار کار می کردند و در جامعه با عنوان شهروند شناخته می
شدند و نه پرسنل نظامی. والش اوّلین زن از 13000 زنی بود که داوطلب خدمت در
نیروی دریایی شدند. امروز، او بخشی مهمّی از تاریخ زنان و همچنین تاریخ
نیروی دریایی را تشکیل می دهد.
6. اویتا کالب هابی



سرهنگ
اویتا کالب هابی، اوّلین زنی است که مفتخر به دریافت مدال لیاقت از ارتش
ایالات متحده آمریکا شده است. این مدال در تاریخ 1945 به او اهدا شد.
او در کیلین تگزاس به دنیا آمد و وارد کالج ماری هاردین بایلور که مخصوص
زنان بود و همچنین دانشگاه تگزاس در هیوستون شد تا دو مدرک جداگانه را
دریافت نماید. او به زودی با ویلیام هابی که فرماندار سابق ایالت تگزاس و
همچنین ناشر هیوستون پست، ازدواج کرد. اویتا به یکی از سردبیران روزنامه
تبدیل شد و بر بخش زنان وزارت جنگ تمرکز نمود.

با این وجود، در طول جنگ نیروی انسانی
روندی کاهشی به خود گرفت، در نتیجه اویتا تصمیم گرفت تا وارد رسته زنان
ارتش شود. پس از پرستاران ارتش، این زنان اوّلین زنانی بودند که لباس نظامی
بر تن کردند. او مدارج ترقی را طی نمود و سرهنگ شد. او اوّلین زنی است که
مدال لیاقت ارتش ایالات متحده آمریکا را از آن خود کرده است.
اویتا هابی
پس از جنگ نیز به فعالیت های سیاسی خود ادامه داد. در آن زمان، آیزنهاور،
رئیس جمهور آمریکا، او را به عنوان رئیس آژانس امنیتی فدرال منصوب نمود. او
سپس برای چندین آژانس دولتی مختلف کار کرد. پس از آن به عنوان ویراستار
کار نمود و سپس از شوهر بیمار خود که در حال مرگ بود مراقبت نمود. شوهرش در
سال 1995 از دنیا رفت. اویتا هابی آنقدر مهم است که مدرسه ای در تگزاس به
نام او می باشد، و همچنین نقل قولی از او بر روی یادبود جنگ جهانی دوم در
واشنگتن دی. سی حکاکی شده است: "زنانی که در این راه قدم گذاردند، به عنوان
شهروندان این کشور ارزیابی می شوند و نه به عنوان زن ... این جنگ مردم بود
و همه در آن شرکت داشتند".
5. السی اِس. آت



اگرچه بسیاری از زنان حاضر در این لیست
پرستار بودند، ستوان السی اِس. آت پرستار تخصصی پرواز بود. آنچه که نقش او
را برجسته می سازد، حضور او در اوّلین پرواز بین قارّه ای برای تخلیه در
ژانویه 1943 بود. حقیقت جالب در این زمینه آن است که آت هیش آموزش رسمی
درباره تخلیه هوایی ندیده بود و پیش از این پرواز، هرگز سوار هواپیما نشده
بود.

او در ایستگاه 159 و در بیمارستان کراچی
مستقر گشت؛ در 26 ژانویه 1943، از او خواسته شد تا برای مراقبت از پنج
بیمار در طول پرواز، آماده شود. آت اجازه نداد که این وظیفه جدید و
ناشناخته او را از پای درآورده و شکست دهد. او برای شش روز از این بیماران
مراقبت کرد تا آنها به شهر واشنگتن رسیدند. اگر این سفر با کشتی انجام می
شد، چند ماه طول می کشید.
با وجودی که او
هیچ آموزشی در این زمینه ندیده بود، امّا آت کار خود را به خوبی و با
موفقیّت به پایان رساند و به همین دلیل از تلاش های او تقدیر شد. به او
مدال درجه یک نیروی هوایی اعطا شد، مدالی که برای اوّلین بار به یک زن اعطا
شده بود. همچنین به او این فرصت داده شد تا دوره رسمی پرستاری
پرواز را بگذراند. او نه تنها از تک تک بیماران به خوبی مراقبت کرد، بلکه
همچنین پول خود را هزینه نمود تا برای آنها غذا بخرد. و همچنین نکاتی را در
رابطه با مراقبت از بیماران در پرواز و چگونگی پشتیبانی از آنها یادداشت
کرد. برخی از پیشنهادات او شامل کپسول اکسیژن و جعبه کمک های اولیه در
هواپیما بود. آت همچنین ایجاد تغییر در لباس پرستاران پرواز را خواستار شد.
دامن به نوعی مانع از سرعت عمل آنها در حین انجام وظایف می شد.
4. کوردلیا ای. کوک



یکی از زنان حوزه پزشکی این لیست می باشد.
کوردلیا ای. کوک در رسته پرستاران ارتش در طول جنگ جهانی دوم خدمت نمود، و
اوّلین زنی است که به خاطر رشادت هایش در طول جنگ، دو جایزه دریافت کرده
است: ستاره برنزی و قلب بنفش. کوک در ایتالیا مستقر گشت و توانست وظایف خود
را به عنوان پرستار در طول جنگ های سخت این منطقه به خوبی انجام دهد و
بسیاری از سربازان زخمی و در حال مرگ را از مرگ حتمی نجات دهد.
ستوان
کوردلیا کوک، ابتدا در سال 1943، مفتخر به دریافت ستاره برنزی شد، و او را
به اوّلین زنی تبدیل کرد که توانست این جایزه را دریافت کند. مدّت کوتاهی
پس از آن، جایزه قلب بنفش به او اعطا شد؛ این جایزه او را به اوّلین زن در
تاریخ تبدیل نمود که به خاطر صرف زمان و تلاش های مثال زدنی اش در طول جنگ
جهانی دوم، دو جایزه ارزشمند و شایان تعریف را دریافت نموده است.
3. مارگارت کوربین



مارگارت کوربین در جنگ انقلاب آمریکا
جنگید؛ با وجود موقعیتی که زنان در آن روزگار داشتند. او زندگی عادی چون
سایر زنان داشت تا آنکه در سال 1772 با جان کوربین ازدواج کرد. آنها همراه
با صدها مرد دیگر، به جنگ بر علیه نیروهای بریتانیایی پرداختند، بخصوص در
دژ واشنگتن در منهتن.

اگرچه جان در اوّلین شرکت توبخانه
پنسیلوانیا داوطلب شده بود، امّا مارگارت حضور نداشت و در پشت جبهه خدمت می
کرد. کاری که برای زنانی که شوهرانشان در جنگ بودند، کاری عادی تلقی می
گشت. نقش اصلی او آشپزی، نظافت، و خدمت رسانی به سربازان بود. او زنی خانه
دار در مکانی دور از خانه بود.
هنگامی که شوهر او و دیگر مردان به میدان
نبرد می رفتند، مارگارت نیز با آنها می رفت. او به شوهرش در شلیک توپ کمک
می کرد تا آنکه شوهرش مجروح شد و جانش را از دست داد.

او پس از این اتفاق، شجاعانه، خودش شلیک
توپ را بر عهده گرفت. مارگارت در این میان سالم نماند: فک، قفسه سینه، و
بازوی او آسیب دید. و سرانجام به دلیل جراحاتی که بر بدنش وارد آمده بود،
تسلیم شد. او سپس در سال 1779 به فیلادلفیا رفت و پولی به او اعطا شد؛ نیمی
از حقوق ماهانه یک سرباز حاضر در جنگ. بدین ترتیب، او به اوّلین زنی تبدیل
شد که مستمری دریافت کرد. او همچنین اوّلین و تنها سرباز انقلابی بود که
در گورستان نقطه غرب به خاک سپرده شد (تصویر بالا؛ هنرمند: هربرت نوتیل).
2. آنی جی. فاکس



آنی جی.
فاکس در چهارم آگوست سال 1893 به دنیا آمد، و اوّلین زن نظامی بود که موفق
به نشان قلب بنفش به خاطر شجاعت ها و رشادت هایش در رسته پرستاران نیروی
دریایی آمریکا شد. هرچند این نشان به دلیل تغییرات الزام آور در
رابطه با دریافت آن، از او پس گرفته شد؛ زیرا برای درفات این نشان شما باید
مجروح شده باشید. او مدال ستاره برنزی را دریافت کرد که به خاطر شجاعت در
دوران جنگ به افراد اعطا می گردد. این نشان به خاطر نقش فوق العاده او در
طول نبرد بندرگاه مروارید به او اعطا شد. او اوّلین ستوان و سرپرستار در
آوهو، هاوایی بود.
او به عنوان پرستار تربیت شده بود تا از سربازان
مجروح و در حال مرگ نگهداری نماید. امّا گفته می شود که او شجاعانه به کار
خود ادامه می دادف حتّی زمانی که منطقه به شدّت بمباران می شد. او قادر بود
به درستی بیهوشی را انجام دهد و حتّی می توانست به پرستاران داوطلب شهری
چگونگی تمیز کردن یک زخم را آموزش دهد. فاکس مطمئنا در این شرایط سخت و
طاقت فرسا، آرامش خود را به خوبی حفظ می کرد. و به همین دلیل نشان قلب بنفش
به او اعطا شد. در طول جنگ جهانی دوم، به 964،409 نفر نشان قلب بنفش اعطا
شد. امروز تخمین زده می شود که 287 عدد از این نشان ها، به زن های حاضر در
جنگ داده شده است.
1. ماری ای. واکِر



او در نیویورک و در خانه ای که طرفدار
الغای بردگی بودند، متولد شد. واکِر امروزه به عنوان اوّلین و تنها زنی در
تمام نیروهای ارتشی شناخته می شود که مدال افتخار کنگره را به خاطر اقدامات
و کارهایش در طول جنگ داخلی آمریکا، از آن خود کرد. در حالیکه او کار خود
را از ارتش آغاز نکرده بود، امّا برای حقوق زنان و اصلاح لباس آنان تلاش می
کرد.

پیش از آغاز جنگ داخلی آمریکا، واکِر تنها زن طبقه خود بود که دارای
مدرک پزشکی از کالج پزشکی سیراکوس بود. مدّت کوتاهی پس از آنکه او مدرکش را
گرفت، جنگ داخلی آمریکا شروع شد و او به عنوان افسر پزشکی داوطلب شد. اما
تنها یک جواب قاطع شنید: نه.
اگرچه به خاطر جنسیت او را نپذیرفتند، امّا
واکِر با پافشاری هایش به دستیار جراح در ارتش کومبرلند در سال 1863 تبدیل
شد. در طول این زمان، او لباس خود را به لباس یک افسر تغییر داد تا بتواند
به راحتی با سربازان حرکت نماید. او سپس دستیار جراح پیاده نظام 52 اوهایو
شد، امّا توسط متحدان در سال 1864 دستگیر شد و چهار ماه بعد آزاد گشت. او
سپس در اسالت تنسی در یک یتیم خانه مشغول به کار شد. در 11 نوامبر سال
1965، او مدال افتخار دریافت کرد. در سال 1917 این مدال از او باز ستانده
شد (چون مطابقت با استانداردهای تعیین شده در آن زمان نداشت)، امّا در سال
1977 به او بازگردانده شد.